Analiza kursów bukmacherskich przed UFC 201: Lawler vs. Woodley

Największa organizacja MMA na świecie nie zwalnia tempa i już w sobotę zaserwuje fanom kolejną galę, tym razem w Atlancie odbędzie się gala oznaczona numerem 201.

Kursy bukmacherskie prezentują się następująco:

*kursy pochodzą ze strony betsafe.com  pobrane dnia 28.07 ok. godziny 21

Jako pierwszej przyjrzymy się walce wieczoru, w której Robbie Lawler podejmie Tyrona Woodleya w kolejnej obronie mistrzostwa kategorii półśredniej.

Obaj półśredni urodzili się w 1982r. i mają po 34 lata. Mistrz rozpoczął zawodową karierę w 2001r. i obecnie ma na koncie 38 pojedynków, z których 27 wygrał w 20 nokautując rywali. Lawler zaliczył 10 przegranych walk – najczęściej przez poddania. The Chosen One walczy od 2006r. a w jego rekordzie widnieje 18 walk, z których 15 wygrał. Tyron tylko raz w karierze przegrał przed czasem – z Natem Marquardtem przez pamiętny nokaut na jednej z ostatnich gal organizacji Strikeforce.

Niewielka przewaga warunków fizycznych będzie po stronie Robbiego, który jest o 5cm wyższy i dysponuje również 5cm przewagą zasięgu ramion.

Lawler walczy z odwrotnej pozycji, jest zawodnikiem, który od wielu lat słynie z bardzo dobrych umiejętności bokserskich (gif.1.). W ostatnich latach arsenał Robbiego powiększył się o mordercze kopnięcia (najczęściej wysokie: okrężne (gif.2.) i fronty (gif.3.) i na korpus) i kolana (gif.4.). Mistrz dysponuje ogromną siłą w rękach i nogach, w każde uderzenie wkłada dużo mocy (gif.5.) i każde z nich może zakończyć pojedynek. Ruthless dysponuje także bardzo dobrej jakości szczęką oraz umiejętnością unikania ciosów poprzez zejścia lub odchylenia co sprawia, że dla przeciwników nie jest łatwym celem. Dobrze kontruje ataki rywali, rzadko się cofa. Tyron walczy z klasycznej pozycji, jest niesamowicie eksplozywny i szybki. Nie zadaje wielu ciosów, ale większość dochodzi celu, z reguły czeka na ruch rywala i stara się go kontrować (gif.6.). Dobrze korzysta z niskich i średnich kopnięć. W każde uderzenie wkłada mnóstwo siły. Jego działania skupiają się na ustawieniu przeciwnika pod mocne uderzenie prawą ręką (gif.7.). Zdarza mu się korzystać z mniej konwencjonalnych technik.

Robbie jest zawodnikiem, który raczej unika parterowych konfrontacji, czasem obala rywali, ale nie po to by szukać poddań a co najwyżej by zadawać uderzenia z góry (gif.8.). Jego obrona przed sprowadzeniami z każdą walką staje się lepsza, ale w ostatnich walkach był obalany przez mocnych zapaśników (Hendricks, Ellenberger) lub zawodników lubujących się w wycięciach z klinczu (Brown). Woodley to dwukrotny czempion zapaśniczej, studenckiej ligi NCAA. Dysponuje dobrymi ofensywnymi zapasami ale rzadko się do nich odwołuje. Jego defensywie niewiele można zarzucić, również jest na dobrym poziomie. W parterze Woodley stara się zająć dogodną pozycję i mocno obijać rywala.

Lawler to prawdziwy tytan pod względem przygotowania kondycyjnego, w siedmiu ostatnich pojedynkach mistrz tylko raz walczył na dystansie krótszym niż 15 minut ( z czego pięć walk trwało ponad 20 minut). Woodley do walk z reguły jest dobrze przygotowany fizycznie jednak zwykł zwalniać w okolicach trzeciej rundy.

Obecnie faworytem bukmacherów jest mistrz, kurs na wygraną Robbiego wynosi obecnie 1,59, ale rośnie. Z kolei kurs na zwycięstwo pretendenta obecnie jest równy 2,36. Moim zdaniem większe szanse na wygranie tego boju ma Lawler, Ruthless jest piekielnie niebezpieczny w stójce, dysponuje mocną obroną sprowadzeń i niesamowitą kondycją. Z drugiej zaś strony atutami Woodleya będą jego niesamowita eksplozywność i dobre kontry a także mocne zapasy (tylko czy wystarczą na obalenie silnego rywala) jednak wydaje mi się, że sporo słabsza kondycja okaże się być aspektem, który „zrobi różnicę’ (trzeba też pamiętać, że The Chosen One nie walczył od stycznia 2015r.). W trzecich rundach walk Tyron z reguły już zwalnia a Lawler najprawdopodobniej będzie się jeszcze rozkręcał, swojej szansy Woodley musi upatrywać w pierwszych dziesięciu minutach pojedynku, później dominacja mistrza powinna być wyraźna.

Jako drugiemu przyglądniemy się pojedynkowi w kategorii koguciej pomiędzy stojącym na krawędzi zwolnienia Francisco Riverą i niedoszłym rywalem Damiana Stasiaka, Erikiem Perezem.

Meksykanin ma 26 lat i jest o 8 lat młodszy od swojego sobotniego rywala. Goyito debiutował w 2008r. a obecnie w jego rekordzie widnieje 21 walk, z których 15 wygrał w 11 kończąc rywali przed czasem. Również Rivera rozpoczął zawodowe zmagania w 2008r., ale stoczył mniej walk, obecnie ma ich na koncie 18 (11 wygranych, 6 przegranych i 1 no contest).

Cisco jest o 2cm wyższy od swojego najbliższego oponenta, dysponuje także o 8cm większym zasięgiem ramion.

Obaj zawodnicy walczą z klasycznej pozycji. W stójce Erik jest mobilny i dużo się porusza, często korzysta z niskich kopnięć, ochoczo wchodzi w szalone wymiany ciosów a w swoje uderzenia wkłada dużo siły. Stójkową ofensywę często wzbogaca o kopnięcia na głowę i korpus. Francisco jest ciężkorękim uderzaczem, posiada bardzo dobre umiejętności bokserskie ale często zdarza mu się korzystać z obszernych sierpów i „podpalać”, gdy tylko Amerykanin poczuje, że naruszył rywala to zwyczajnie nie zważając na nic idzie na żywioł. Jeżeli chodzi o kopnięcia Francisco najczęściej odwołuje się do tych na uda rywala.

Perez dysponuje średnimi zapasami, ma pojęcie o walce o sprowadzenia, ale mocniejsi przedstawiciele kategorii koguciej kładli go na plecach. W parterze Erik skupia się na obijaniu i kontroli nieco zaniedbując dążenie do poddań (co może być pewnym zaprzeczeniem faktu, że 7 z 15 wygranych walk Meksykanin zakończył zmuszając rywali do klepania). Rivera to zawodnik z dobrą obroną przed sprowadzeniami i przyzwoitą ofensywą, Amerykanin znacznie gorzej prezentuje się pod względem umiejętności parterowych, te wymagają u Francisco pewnych poprawek.

Kondycyjną przewagą powinien dysponować Meksykanin, Rivera słabiej gospodaruje swoimi zasobami i często zwalnia w późniejszych minutach walk.

Obecnie kursy na zwycięstwa zawodników są równe – po 1,90. I owszem, na pierwszy rzut oka jak najbardziej zapowiada się wyrównane starcie jednak uważam, że wszechstronniejszy Perez wyjdzie z tego batalii zwycięsko chyba, że zbyt mocno uwierzy w swoje stójkowe umiejętności i pójdzie w dzikie wymiany uderzeń z Riverą – wtedy może zdarzyć się wszystko.